तसा मी स्वत:च्या घरी राहतो
By Ranjeet on कविता from www.ranjeetparadkar.com
तसा मी स्वत:च्या घरी राहतो
तरी मी मला पाहुणा समजतो
उश्याशी कधी रात्र माझी निजव
तुझी शाल ओढून मी जागतो
बहरणार होतीच माझी जखम
तिचा घाव आहे, तिचा शोभतो
नको फोन लावूस आता मला
जुना रिंगटोनच पुन्हा वाजतो
नवा एकही शब्द नाही सुचत
जगाला तरी मी नवा वाटतो
मला हाक देतेस तू, मुंबई
तुझाही अश्याने लळा लागतो
तुला अन् मला सोबतीने बघुुन
म्हणू दे जगाला 'पहा.. हाच तो !'
तुझा जन्म झालाय माझ्यामुळे
तुझ्यातून
तरी मी मला पाहुणा समजतो
उश्याशी कधी रात्र माझी निजव
तुझी शाल ओढून मी जागतो
बहरणार होतीच माझी जखम
तिचा घाव आहे, तिचा शोभतो
नको फोन लावूस आता मला
जुना रिंगटोनच पुन्हा वाजतो
नवा एकही शब्द नाही सुचत
जगाला तरी मी नवा वाटतो
मला हाक देतेस तू, मुंबई
तुझाही अश्याने लळा लागतो
तुला अन् मला सोबतीने बघुुन
म्हणू दे जगाला 'पहा.. हाच तो !'
तुझा जन्म झालाय माझ्यामुळे
तुझ्यातून
