लस
By Ramesh on कविता from www.rameshthombre.com
■हा अंधार,ही दिवेलागणही पायपीटहा थाळीनादसहन होत नाही आता काहीचया काळानचटोचून द्यावी एखादी लसया जगण्याला आरपारआणि खेळू द्यावं पॉज झालेलं हेजगणं सभोवतालशेणामातीच्या हातांनानको सॅनीटायझरचा वासअन गच्च भरून घेता यावेतफुफुसांमध्ये श्वासकष्टकऱ्यांच्या हातालापुन्हा मिळुदे कामहवेच्या गार झुळकेसाठीपाठीवरती घामगावातल्या मित्राला वाटू नयेशहरातल्या दोस्ताची भीतीआणि छातीवर वार
